Powiew (nie)świeżości

Tu nie chodzi o to, czy to dobre jest czy złe. Bo wiadomo jakie jest. Z pewnością nie jest 

najlepsze. Ani dla siebie samego, ani dla bliźniego innego. Ani dla przyrody, ani dla otoczenia. 

Pozytywny nie jest fakt, ani efekt. Lub efektów kilka.

Wiedzą ci, co to robią. I ci, którzy już nie. Ci, co kiedyś tylko w przelocie i ci, co codziennie w robocie. Wiedzą ci, którzy już wolni i szczęśliwi. Nie wiedzą tylko ci, którzy nigdy. I dobrze, że nigdy.

A skąd wiem ja? Z opowieści, rzecz jasna! Bo przecież ja...ekhm, ekhm...nigdy! 

Opowiadało mi kilka osób, po prostu...opowiadało mi. Że jest coś takiego. Zjawisko takie społeczne istnieje. Zjawisko, dzięki któremu świat niejednokrotnie w miejscu stanął i zaczął obracać się w przeciwnym kierunku. 

Jeden gest. Mrugnięcie okiem. Lekkie kiwnięcie głową wskazując kierunek wyjścia.

Kurtyny milczenia nie znaczą wtedy nic. Rozluźniają się krawaty, rozplątują języki. Łzy się leją niekiedy rzewne. A razem ze łzami, intymności wszelakie wychodzą na światło dzienne lub nocne. Rozmawia się wtedy o wszystkim i o niczym a często i o tych, którzy wewnątrz. Puszczają hamulce, a maski już tak nie straszą. 

Ileż to romansów, a przynajmniej niewinnych flirtów miało swoje zaranie w takiej sytuacji. Ileż to interesów ubitych, przyjaźni zawartych. Ileż to postanowień i zapewnień zapadło. Ileż wyznań i historii. Rewelacji sto tysięcy, i takich ogólnych co słychać. A takich powiem ci w sekrecie i teraz to dopiero możemy pogadać, to już chyba ze trylion miliardów. No i jest tak, że rodzi się wtedy relacja bliska. Bezpośredniej jest i łatwiej o kontakt.
Związani, powiązani  dymną stułą. Uwikłani w nałóg. Uwikłani wszyscy razem i każdy z osobna. W szkole, na studiach, w pracy, na imprezach. Nieznajomi i znajomi, między którymi błyskawicznie nawiązuje się nić porozumienia. Jedno wyjście, góra dwa i już tworzy się ekipa. Już się robi banda. I wszyscy jadą ja tym samym wózku.
Wyjść "na papierosa" to jak znaleźć się w innym wymiarze. Przeskoczyć kolejny krąg wtajemniczenia. Wyjść "na papierosa" to znaczy poruszać kwestie rangi najwyższej. To rozmawiać, rozprawiać, rozkminiać tematy, o których "tym w środku" nawet się nie śniło. To dowiedzieć się o wydarzeniach, przy których kolana się uginają.

I mówicie, co chcecie i ruszcie na mnie. Że to niemodne i niezdrowe. Że kontrowersyjne i obrzydliwe. Że śmierdzące i trujące. Że nie pro i nie eko.  Że ogólnie, za Pągowskim, że do dupy jest zwyczajnie.
Ja to przyjmę na klatę, posypię głowę popiołem. Zgodzę się we wszystkim i ze wszystkimi.
I mówcie, co chcecie i ruszcie na mnie. Ale obstaję przy swoim. Przewrotnie twierdząc, że.
Że wyjście "na papierosa" często, gęsto niesie za sobą powiew świeżości.