O tym, dlaczego nie

Dlatego, że wolę siedzieć i patrzeć jak trawa rośnie. 

Dlatego, że chwasty wyrywam, a jak już skończę to muszę od początku i fajne to jest.

Dlatego, że ramion kilka smaruję przed słońcem. Muchy odganiam, osy, a mrówki brutalnie traktuję różowymi granulkami.

Dlatego, że basenik dmuchany filtruję przez dłonie z paprochów przeróżnych.

Dlatego, że stopy brudne domywam wieczorami. Swoje. Moje najbrudniejsze.

Dlatego, że od trzech tygodni remot mam, bo lato to podobno pora najlepsza ku temu. Z domu kurz wyganiam.

Dlatego, że w warzywniakch zachwycam się mnogością dóbr sezonowych. I koktakle mieszam, kompoty gotuję i placki z owocami, co tylko przez chwilę.
Dlatego, że bąble po komarach rozdrapuję.

Dlatego, że wieczone piwo z nimi, a wino sama.

Dlatego, że ciepłe wieczory na tarasie i pelargonie trzeba skubać..

Dlatego, że cieszę się latem i słońce wącham. Po prostu, bez wymuszenia.

Dlatego właśnie internet częściej off niż on.

Dlatego nie piszę. Na blogu.

Dlatego, że wiem, że lato za chwilę się na nas obrazi i przyjdą wiatry i deszcze, a z nimi zimne i długie wieczory. I wtedy się blogosfera obudzi, bo teraz śpi. Ciiii.  A wtedy będzie się działo i pisało.

Dlatego, że wolę pisać gdy jestem smutna. A ostatnio nie jestem.

Tylko dzisiaj, tak na chwilkę. 

Zesmutniałam.