Intymnie

A gdyby tak było.

A gdyby było tak, że dwudziestego ósmego marca dwa tysiące drugiego  roku ktoś, patrząc mi głęboko w oczy powiedziałby, że w ciągu najbliższych dziesięciu lat 

będę mieszkać na wsi i czerpać z tego niekłamaną i niewymuszoną radość

będę wciąż z tym samym Nim

będę patrzeć na swoje dzieci z nieodpartym wrażeniem, że pochodzą co najmniej z innej galaktyki i nabierać pewności, że  to całe macierzyństwo mi zwyczajnie nie wychodzi

nie będę już  tak łatwo, tak pochopnie oceniać innych

z niektórymi będę bliżej

niektórzy znikną mojego życia

będę potrafiła siedzieć na podłodze w kuchni i beznadziejnie wpatrywać się w ścianę

nic wielkiego nie zdziałam, nie osiągnę, nic nie zmienię

sobotni wieczór z tandetnym programem telewizyjnym grającym na moich emocjach nie będzie dla mnie szczytem beznadziei, lecz oazą szczęścia i dostarczycielem wielu wzruszeń

moją pasją będzie pielęgnowanie ogrodu, rycie paznokciami w ziemi i doglądanie każdej gałązki, każdego listka pożartego przez mszyce

nie będę potrafiła rozmawiać z tymi, z którymi powinnam rozmawiać  najwięcej

zdarzy rok, gdy nie zauważę, kiedy minął maj i w lipcu stwierdzę, że przecież bzu nie wąchałam

w postępowaniu córki będę widzieć kopię swoich zachowań i nie będę z tego zadowolona

będę tak bardzo, bardzo często zadawać sobie pytanie, czy to wszystko ma sens

będę lubiła wariactwa innych ludzi

w myślach będę mieć nieustanne licz do dziesięciu, licz kurwa do dziesięciu i nie drzyj się- bezskutecznie zazwyczaj

przestanie mi się chcieć udawać

moim największym marzeniem będzie chwila samotności a gdy ją otrzymam, w dezorientacji i strachu poszukam sobie towarzystwa

będę uwielbiała ciszę, ciszę będę  błogosławić

zapomnę o istnieniu kina irańskiego, a będę otrzaskana w historiach hanymontany, alwina i jego wiewiórek czy innego zigzaka makkłina

będę miała ochotę wyjeżdżać sama i  na ochocie tej będzie się kończyło

przyjdzie taki czas, gdy nie będzie czasu na książkę, a jak czas się znajdzie to i tak wybiorę sen

nie odbiorę dyplomu ukończenia studiów

będę potrafiła wykonywać równolegle trzy domowe czynności, trzymając jednocześnie dziecko na biodrze

często będzie mi się wydawało, że to wszystko to sen jakiś jest, że się obudzę

wcale nie będę się czuła mądrzejsza lub dojrzalsza o te dziesięć lat, przeciwnie wręcz. 

Gdyby ktoś powiedział mi to dwudziestego ósmego marca dwa tysiące drugiego roku, że taka będę za dziesięć lat, odwróciłabym się na pięcie i przed trzaśnięciem drzwiami wykrzyczałabym, że postradał zmysły.

 Niesłusznie. 

                                                                  aut. Georgiana Chitac