Kreseczki, cyferki, literki

Puk puk.

Hej, ty.

No cześć.

Tak. Ty. Nie odwracaj się.

Tak, do ciebie piszę. Dzisiaj do ciebie.

To znaczy zawsze do ciebie, ale dzisiaj tak jakby bardziej.

Pukam w ten swój mały monitorek rozmiar 10.10, biorąc pod uwagę przekątną. W calach.

Do ciebie pukam. Puk puk.

Nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę,  ale ja moszcząc się tutaj otrzymałam pewnego rodzaju prezent. Mam statystyki. One z założenia podobno nie kłamią. I mam te swoje magiczne kreseczki, cyferki, literki układające się w wyrazy. Każdego dnia inne. I wgapiam się w nie czasami z niedowierzaniem. Bo tych kreseczek, cyferek i wyrazów jest coraz więcej. Z tygodnia na tydzień, z miesiąca na miesiąc. I nie wiem, czy mnie to bardziej stresuje czy determinuje. W każdym razie łechcze moją próżność, bo nie trafiam w próżnię. 

A za każdą kreseczką, cyferką, każdym wyrazem kryjesz się ty. I ty i ty. 

I jak to jest, co? Czytasz mnie przy porannej kawie w domu, bo należysz do wyjątkowej grupy ludzi, którzy mają wtedy trochę czasu? Czy może przychodzisz do pracy, odpalasz komputer i kiedy szefa jeszcze nie ma odprawiasz poranny rytuał buszując zawsze po tych samych stronach? Może jestem gdzieś tam, pomiędzy pudelkiem a fejsbukiem? A może wchodzisz około południa? Wtedy jest dosyć tłoczno. To mnie zawsze zastanawia. Ta pora. 

A może spotykasz się ze mną, gdy trawisz późny obiad? Czy raczej przy wieczornej lampce wina, co? Gdy dzieci już śpią, a ty czekasz, aż pralka przestanie prać te dżinsy, które koniecznie jutro musisz założyć. 

A może to ty wchodzisz o tej czwartej nad ranem, godzinie niczyjej (jak pisała Gretkowska, bo to ani już noc a jeszcze nie dzień). I to właśnie ty korzystasz z  iPada?

Nie, to nie ty. Z  iPada ktoś inny. Domyślam się kto.

Wiem, jaki masz system operacyjny w swoim komputerze i jaką przeglądarkę preferujesz. 

Wiem też, jak to jest odczuć na własnej skórze fenomen Internetu. Tu granice nie istnieją. Co z tego, że ja piszę z podpoznańskiej wsi, a ty czytasz mnie w Szwajcarii, ty w Norwegii, ty we Francji? 

A ty za to zawsze jesteś pierwszy. I mieszkasz w Stanach. Ciekawe czy dziś też będziesz. Zawsze to sprawdzam. Tak się bawię z tobą: będzie czy nie będzie?

Trafiłeś tu przypadkiem, bo szukałeś w googlach ceny kury jedwabistej czy raczej informacji o Kuźniarze? 

A może czytasz inne blogi i stąd jesteś u mnie. Z pokoju Frustratki, Irminy, czy Tylkospokojnie, klikając w mój komentarz jak po ścieżce trafiłeś właśnie tu? 

Wiem, że ty mnie znasz. Tak prywatnie, namacalnie. 

A ty za to nie znasz mnie wcale. No tyle, że z bloga. 

A może aż. 

I to może właśnie ty mnie znasz najlepiej. Czytasz między wierszami i rysuje ci się wszystko. 

Rysuję ci się ja.

                                                                                           aut. Georgiana Chitac